week 3

Hallo allemaal,

Afgelopen maandag was het dan eindelijk zover, mijn eerste Thanksgiving! Met de mensen in het huis hebben we allerlei verschillende gerechten gemaakt en die op tafel gezet, omdat een kalkoen toch iets te ingewikkeld werd. Zo hadden we Yam’s wat hele zoete aardappelen zijn, salades en natuurlijk kip om een beetje in het thema van de kalkoen te blijven;) Thanksgiving is hier echt een luie dag met heel veel eten.

De volgende dag was het alweer tijd om terug naar mijn stage te gaan. ’s Ochtends kreeg ik te horen dat we een ‘ shakeout earthquake drill’ gingen doen. Ik was natuurlijk helemaal blij dat ik even pauze mocht nemen van mijn onderzoek. Zodra het alarm afging moesten we onder ons bureau gaan zitten en zorgen dat we ons goed vast hielden voor 2 volle minuten. Ik moet zeggen dat dat best krap was en ik was dan ook heel blij toen ik er weer onderuit mocht komen!

Afgelopen donderdag ben ik naar de lookout tower gegaan in Downtown Vancouver. Ik heb een deel van de zonsondergang daar kunnen zien en de stad in het donker. De stad is ‘s avonds al heel mooi verlicht dus ik kan bijna niet wachten op de kerstverlichting. Boven op die toren werd het me pas duidelijk hoe groot Vancouver wel niet is. Ookal is het inwoner aantal niet zo groot.

Dit weekend heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Greyhound bus. Dit is een hele goedkope en snelle manier van reizen als je wat verder weg wilt in Canada/ Amerika maar geen beschikking hebt over een auto. Op vrijdag ben ik naar Whistler gegaan. Dit is het wintersportgebied in de buurt van Vancouver en een deel van de winterspelen is hier gehouden in 2010. Het wintersport seizoen is nog niet begonnen dus helaas nog geen sneeuw. Maar dat maakt het hier niet minder mooi. Op zaterdag ben ik gaan zip-linen. Je gaat dan heel hoog de bergen in en dan vlieg je via een lang touw naar beneden tussen de Blackcomb en Whistler mountain. Je hebt echt even het gevoel dat je vliegt omdat je dwars door de bomen en over de rivier heen gaat. Gelukkig zat ik goed vast en kon er niets gebeuren. De lijnen hingen ongeveer 30 verdiepingen hoog en je ging met een snelheid van >90km/h naar beneden. Ik heb zelfs een stukje op mijn kop gehangen. Het uitzicht was echt geweldig!
Op zondag ben ik gaan hiken. De bedoeling was dat we bij het Rainbow Lake uit zouden komen maar dat bleek toch lastiger dan verwacht. Er werd ons verteld dat het ongeveer 6 km lopen zou zijn. Toen we eenmaal bezig waren bleek dat we steil omhoog moesten op bijna onbegaanbaar terrein. Helaas niets voor onervaren hikers. Na 3 uur hebben we de moed opgegeven en zijn we terug gegaan. ( we konden op deze trail geen rondje lopen dus moesten we hoe dan ook terug via de weg waar we gekomen waren). We waren ongeveer op de helft en we moesten voor het donker terug zijn omdat er beren in het bos zitten. Gelukkig hebben we het niet voor niets gedaan. In het begin zijn we nog een stukje verkeerd gelopen waardoor we al snel bij Alta lake uitkwamen en daar hebben we nog mooie foto's kunnen maken. Ook halverwege de Rainbow trail kwamen we prachtige uitzichten tegen. Die avond hebben we de bus terug naar Vancouver gepakt.

Ik houd jullie op de hoogte!